What brings you to life?

Arnold Mindell "ProcessMind: A User's Guide to Connecting with the Mind of God"

What can we learn from such experiences that connect environmental situations, historical difficulties, trauma, and renewal of relationships? Again, Howard Thurman suggests: “Don't ask yourself what the world needs. Ask yourself what makes you come alive and then give that. Because what the world needs is people who have come alive.” Don't focus only on the solutions to problems; focus on the earth spirit that “brings you alive.” What brings you to life is potentially your greatest gift to the world.

New kind of love revolution

Arnold Mindell "ProcessMind: A User's Guide to Connecting with the Mind of God"

RELATIONSHIP WORK AND THE LOVE REVOLUTION

The processmind is the intelligence and power of love. I don't mean love in the sense of “being nice.” I mean that love is the master facilitator process behind all relationship problems, whether personal, business, group, or international in nature. Love being, in this sense, an ineffable, essence-level phenomenon, it is beyond good and bad, nice and not so nice. It embraces the energies we like and deals well with what at first appeared to be troublesome energies.

The conscious use of the processmind in relationship is a new kind of love revolution. Whereas we like certain aspects of our friends and dislike others, the relationship processmind embraces the entire relationship and uses all its parts as phases of its overall process. In this revolution, whatever you dream or feel is both “yours” and also part of the living field of that relationship. One of the great secrets to relationships is being half in your processmind and half out. Say hello to the other person and, at the same time, open up to another level where the parts and spaceless ghosts belong as much to both of you as they do to the cosmos.

Pęknięcia - Jan Tokarski

Wszystko co sam myślę na różne tematy, ale wypowiedziane mądrzej i ładniej :)

Dzięki tematowi przewodniemu cyklu całość przedstawiona z perspektywy bliskiej procesowości, to jest konfliktu lub współoddziaływania polaryzacji.

----------------

Żyjemy w czasach przesilenia. W „międzyepoce” o niewyraźnych, rozmytych konturach. W nowej serii felietonów Jan Tokarski zastanawia się, w których miejscach występują w naszym świecie pęknięcia oraz do czego mogą prowadzić. Do tej pory w cyklu „Pęknięcia” opublikowaliśmy następujące teksty:

"Państwo" https://kulturaliberalna.pl/2018/01/15/tokarski-panstwo-pekniecia-polityka/

„Humanizm” (12 grudnia 2017 r.),

„Wspólnota” (3 listopada 2017 r.),

„Technika” (27 września 2017 r.),

„Seks” (14 lipca 2017 r.),

„Nowoczesność” (14 czerwca 2017 r.),

„Równość” (23 maja 2017 r.),

„Konsumpcjonizm” (25 kwietnia 2017 r.),

„Rynek” (7 kwietnia 2017 r.),

„Klasa” (7 marca 2017 r.),

„Demokracja” (20 stycznia 2017 r.),

„Liberalizm” (26 listopada 2016 r.),

„Pluralizm” (30 grudnia 2016 r.).

Czym się zajmuje psychologia procesu

Znajomy zapytał, co to takiego ta psychologia procesu i okazało się, że mam problem z odpowiedzią dla osoby całkowicie nieznającej tematu ...
Stąd gotowiec na przyszłość :)

Psychologia procesu to taki nurt psychologii, który zakłada, że życie każdego człowieka ma unikalny sens. Każdy może taki sens odnaleźć dla samego siebie, a psychologia procesu oferuje wsparcie w trakcie jego odnajdywania. Nazywa to podążaniem za ścieżką serca.

Oprócz tego psychologia procesu zajmuje się pomocą w rozwiązywaniu konfliktów. Zakłada, że konflikt pojawia się pomiędzy tym, co akceptowane (pierwotne), a tym co marginalizowane i nieakceptowane (wtórne). Aby konflikt udało się  trwale rozwiązać, trzeba stworzyć relację pomiędzy tym co pierwotne oraz tym co wtórne.

Na poziomie społecznym psychologia procesu swoją pracę z konfliktem nazywa głęboką demokracją. W trakcie rozwiązywania konfliktów społecznych wymaga wysłuchania i stworzenia akceptującej przestrzeni dla przekonań i emocji wszystkich uczestników społeczności, zakładając, że tylko wtedy pojawia się szansa na trwałe rozwiązanie konfliktu.

Zarówno odnajdywanie ścieżki serca jednostku, idei porządkującej życie społeczności, jak i praca z konfliktem jest wg psychologii procesu sposobem na podążanie za procesem, czyli tym, co chce się wydarzyć (losem, przeznaczeniem, wolą istoty wyższej) w życiu jednostki lub społeczności.

Perspektywa duszy i osoby

Obserwując swoje życie należy pamiętać, że perspektywa duszy (Wielkiego ja) i osoby (ego, małego ja) jest znacząco odmienna. Uwarunkowanie przyczyn i skutków z poziomu duszy, to sfera, gdzie mamy do czynienia z poziomem Śnienia, rachunkami karmicznymi i wynikającym z nich mitem życiowym, który ma być zrealizowany w ramach danej historii osobistej.

Postrzeganie świata przez osobę realizuje się z perspektywy jej historii osobistej. Osoba żyje w świecie snów, czyli rzutowania energii Śnienia przez konstrukty psychiczne historii osobistej własnej, grupowej oraz archetypowej.

Gdy mamy reakcję na sytuację, warto zaobserwować, czy jest to reakcja osoby czy duszy.

Realizacja perspektywy duszy w życiu osoby jest taoistycznym nie działaniem, bezwysiłkowym podążaniem za procesem, jungowską indywiduacją, oświeceniem, świętością czy przebudzeniem. Takie wyjście poza krainę snów, poza rzutowanie historii osobistej, nie da się utrzymać przy zachowaniu standardowej aktywności w świecie, który rządzony jest przez konstrukty krainy snów.
Sposób funkcjonowania zalecany dla przebudzonej osoby wskazany jest m.in. w Kazaniu na górze oraz w buddyjskiej ośmiorakiej szlachetnej ścieżce.

Nasiona zmian

Nasza kultura zatraciła perspektywę długofalową, namawia nas do życia z dnia na dzień, w ciągłym pędzie, bez szansy na refleksję. Globalny korporacjonizm żywi się niszczeniem lokalnych struktur społecznych, które zastępowane są strukturami globalnymi. Powstająca globalna kultura pozwala przekraczać lokalne uwarunkowania, często osadzone w relacjach nadużyciowych, ale realizuje to kosztem zerwanych więzi społecznych, co skutkuje zaburzeniem stabilności psychicznej na globalną skalę. Równocześnie wytworzenie struktur globalnych daje szansę na adresowanie globalnych wyzwań, wynikających ze skali destrukcyjnego wpływu, jaki ludzie uzyskali na siebie nawzajem oraz na przyrodę.

Czekające nas przemiany społeczne, napędzane kolejnymi zmianami technologicznymi, tworzą zagrożenia, ale również szanse.

Szansą jest m.in. uzyskanie tanich, nielimitowanych źródeł energii, możliwości produkcji wynikających z automatyzacji i sztucznej inteligencji, limitowanych jedynie dostępnością zasobów rzadkich, przy czym tania energia umożliwia tworzenie dla nich wystarczająco dobrych substytutów.

Kluczowe zagrożenie to rozszerzenie i utrwalenie obecnych trendów, gdzie docelowo elita, nie posiadając istotnej przewagi jakości życia, wynikającej z bogactwa, będzie dążyła do wytworzenia trwałej przewagi rangi społecznej poprzez obniżanie i utrwalenie poczucia niższej rangi wszystkich innych. W perspektywie oznacza to wytworzenie sztywnego systemu kastowego.

Szansa to np. zrealizowanie, obecnie naiwnego, postulatu "każdy posiada talent, który może być istotny dla innych", co pozwoli na wytworzenie gęstej siatki rang lokalnych. Wymaga to świadomego skontrowania, a raczej uzupełnienia, obecnego trendu globalizacji rang społecznych.

Jeśli chcemy zrealizować szanse, już dziś powinniśmy zadbać o zasianie nasion zmian pożądanego typu. Trzeba również otoczyć je opieką, aby wykiełkowały, bezpiecznie urosły i przyniosły zdrowe owoce.

Inspirowane:
http://krytykapolityczna.pl/swiat/cztery-przyszlosci-po-kapitalizmie/