Za Thomas Merton "Mistyka chrześcijańska"
Przestrogi Taulera przed błędami na drodze mistycznej
W przestrodze wydrukowanej jako wstęp do swoich kazań Tauler wskazuje na cztery błędy, których należy unikać, podążając drogą mistycznej pustki i wolności. Ogólnie rzecz biorąc, życie mistyczne rzeczywiście wydaje się być i jest niebezpieczne dla wszystkich, którzy nie wyrzekli się siebie, nie odrzucili od siebie wszystkiego, ku czemu skłania się ciało, i nie wyzbyli się własnych myśli i rozumu, zdając się na kierownictwo Ducha Świętego i Przyjaciół Bożych. Te cztery błędy są następujące:
1. Życie zewnętrzne w oparciu o przyrodzoną mądrość zmysłów. W przeciwieństwie do niego trzeba kultywować życie wewnętrzne, co dla Taulera oznacza życie w teraźniejszości z czystym pragnieniem, by sprawić przyjemność jedynie Bogu, i poddanie się w każdej chwili Jego woli, zarówno w czasie niedostatku, jak i wtedy, gdy obdarza nas obfitością dóbr materialnych i duchowych.
2. Wizje i objawienia – nie należy się do nich przywiązywać, aczkolwiek czasami mogą pochodzić od Boga; ci, którzy ich pragną i znajdują w nich upodobanie, ponoszą wielką szkodę.
3. Poleganie na rozumie, przesadny wysiłek intelektualny podejmowany pod wpływem bodźców światła przyrodzonego i czerpanie zbyt wielkiej przyjemności z tego rodzaju działań. Tauler podkreśla niebezpieczeństwo bezużytecznych spekulacji.
4. Czysta pasywność, zwyczajny brak działania, senne zaabsorbowanie samym sobą, całkowita i pusta głupota – osoby niedoświadczone przywiązują się uparcie do tego rodzaju fałszywej pustki, wyobrażając sobie, że to prawdziwa pustka kontemplacji.
Środki zaradcze na powyższe problemy to autentyczne i żarliwe pragnienie dobra bez przywiązania do jakichś konkretnych praktyk wraz z czujnym a zarazem spokojnym zwracaniem uwagi na tchnienia łaski, właściwe korzystanie z medytacji, tak długo, jak to konieczne, unikanie fałszywej bierności, zwłaszcza w młodości, akceptacja cierpienia i niedostatku, czynna miłość bliźniego, modlitwa, cierpliwość i długie doświadczenie. Na tym wszystkim możemy oprzeć całą strukturę kontemplacyjnej niewiedzy.
