uzdrawianie

Kurs cudów

Jedynym obowiązkiem cudotwórcy jest przyjąć dla siebie Pojednanie. To znaczy, że rozpoznajesz, iż umysł jest

jedynym poziomem twórczym i że wszystkie jego błędy są uzdrowione

przez Pojednanie. Gdy tylko to zaakceptujesz, twój umysł może już

tylko uzdrawiać. Odmawiając umysłowi jakichkolwiek niszczycielskich

zdolności i przywracając mu czystą, konstruktywną moc, jesteś w

stanie likwidować pomieszanie poziomów u innych. Możesz wtedy przekazać im prawdę, że ich umysły są tak samo konstruktywne i ich błędne wytwory nie mogą im zaszkodzić. Poprzez stwierdzenie tego uwalniasz umysł od skłonności do przeceniania własnego instrumentu uczącego (czyli ciała) i przywracasz umysłowi jego prawdziwą

pozycję jako ucznia.

Świątyna ciała

Kurs cudów

"Postrzeganie ciała jako świątyni jest jedynie pierwszym krokiem w naprawie tego wypaczenia, ponieważ zmienia

tylko jego część. Ono niewątpliwie prowadzi do rozpoznania, że

Pojednanie w kategoriach fizycznych jest niemożliwe. Następny krok

prowadzi do uświadomienia sobie, że świątynia w ogóle nie jest

żadną budowlą. Jej prawdziwa świętość znajduje się na wewnętrznym

ołtarzu, wokół którego ta budowla jest postawiona. Podkreślanie

piękna budowli wskazuje na lęk przed Pojednaniem oraz na niechęć

przed dotarciem do samego ołtarza. Rzeczywiste piękno tej świątyni

nie może być dostrzeżone oczami ciała. "

w zachwycie

Przejawiamy się w materii aby doświadczyć stwórczego przejawu Miłości. Nasze Jaźnie, napełnione przepływem Miłości, drgają muzyką będącą aktem stwarzania.

Zanurzamy się w akcie stwarzania, a dzięki zapomnieniu własnej boskiej natury, możemy doświadczać stworzonego z bliska, zachwycać się jego złożonością, harmonią, pięknem, przejawiającym się w interakcjach ying i yang.

Zapomnienie, które warunkuje wstąpienie w Mayę, podtrzymywane jest zasadą przyczyny i skutku, złudzeniem wolności pomiędzy dobrem, a złem.

W ten sposób stajemy się uczestnikami i piewcami chwały Miłości, dla której doświadczania podjeliśmy tą wyprawę. Każde z nas głosi chwałę na własny, unikalny sposób. Odnajdywanie tego sposobu jest jednym z celów istnienia drogi.

bez mistrza

Mistrzowie są jak drogowskazy czy punkty informacyjne. Możesz zapytać o kierunek, ale uzyskana odpowiedź jest adekwatna dla pytającego i dla czasu zadania pytania.

Posiadamy wewnętrzną mapę i kompas. Aby z tego korzystać wystarczy oczyścić serce i wyciszyć umysł. Pytanie zadane w takim stanie otrzymuje odpowiedź,  która przychodzi spoza intelektu i ego.

czas

Czas jest miarą tępa przechodzenia przyczyn w skutki.

Oddziaływanie w materii odbywa się głównie za pomocą pól elektro-magnetycznych.

Limit prędkości światła determinuje szybkość propagacji zdarzeń, a zatem również doświadczenie czasu.

Zerowa prędkość światła zamraża stan obecny przyczyn i skutków. To obserwuje podróżnik z prędkością światła.

Nieskończona prędkość światła powoduje natyczmiastowe zajście wszystkich przyczyn i skutków. Doświadczanie tego nazywamy świadomością Boga.

Wieczne Teraz.

wybór

Czemu łatwo przychodzi nam wybieranie tego co nam szkodzi, a z trudem tego co dla nas dobre?

Zasada odroczonej nagrody?

Oddzielenie w czasie skutku od przyczyny?

Czy po to w naszym świecie istnieje limit prędkości światła?