To kontrintuicyjne stwierdzenie ma swoje źródło w obserwacji, że jako jedyni nie posiadają oni mechanizmu oporu względem inspiracji duchowej.
Ateista, który szczerze neguje istnienie sfery duchowej, musi przyjmować wszystkie myśli jako własne. Tym samym nie ma łatwego sposobu na opieranie się czemuś, co postrzega jako obce, inspirowane z zewnątrz. Może co najwyżej uznać, że popada w schizofrenię.
Przykładem takich proroków są liczni pisarze SF, np. Stanisław Lem.
Tak wypowiedziane proroctwo nie znajduje się w myśli przewodniej mówiącego. Słychac je w tle tej myśli, tak jak opis losów Bladawców u Lema.
