Z upływem czasu, jeśli wszystko pójdzie dobrze, zakochujemy się w kimś niespokrewnionym. Jest to umocowane w instynkcie biologicznym, pragnieniu "drugiej połówki", która jest obiektem pragnień seksualnych. Zakochanie trwa 2-3 lata, czas akurat wystarczający na poczęcie i wspólną opiekę nad dzieckiem, do momentu, gdy staje się to nawykiem.
Rodzic, gdy wszystko pójdzie dobrze, uczy się kochać dziecko. Jest to subtelnie umocowane w instynkcie biologicznym dbającym o podtrzymanie gatunku. Miłość rodzicielska przynosi doświadczenie pragnienia pomyślności drugiej osoby ponad własną pomyślność. Rodzic częso poświęca własną wolność na rzecz dobrostanu dziecka, aby finalnie, o ile wszystko pójdzie dobrze, przyznać dziecku pełną wolność.
W dzieciństwie, o ile wszystko pójdzie dobrze, jesteśmy uczeni kochać Boga. Jest to miłość podszyta strachem, ale faktycznie wynikająca wprost z instynktu społecznego, który nakazuje pielęgnować wspólnotę kulturową, nośnik społecznego "My", które przekracza pokrewieństwo i pozwala efektywnie współpracowac dużej grupie ludzi.
Z wiekiem, gdy wszystko pójdzie dobrze, uczymy się przekraczać dziecięcy koncept Boga-rodzica. Doświadczamy piękna natury, cudownej złożoności praw, przyrody, nieprawdopodobego nagromadzenia wyjątkowych zjawisk, które tworzą warunki dla rozwoju i trwania życia. Ten zachwyt prowadzi do zakochania w Bogu.
Kochając ludzi po wielokroć doświadczamy nietrwałości ludzkiej miłości. Związany z tym ból prowadzi do poszukiwania trwałej miłości. Doświadczając relacji z Bogiem odkrywamy, że Miłość Boga i do Boga nie jest zależna od czasu. Jego mądrość prowadzi nas przez doświadczenia życia do Miłości, która nie przemiją, w której można oświadczyć "nie moja lecz Twoja wola niech się stanie".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz