"Postrzeganie ciała jako świątyni jest jedynie pierwszym krokiem w naprawie tego wypaczenia, ponieważ zmienia
tylko jego część. Ono niewątpliwie prowadzi do rozpoznania, że
Pojednanie w kategoriach fizycznych jest niemożliwe. Następny krok
prowadzi do uświadomienia sobie, że świątynia w ogóle nie jest
żadną budowlą. Jej prawdziwa świętość znajduje się na wewnętrznym
ołtarzu, wokół którego ta budowla jest postawiona. Podkreślanie
piękna budowli wskazuje na lęk przed Pojednaniem oraz na niechęć
przed dotarciem do samego ołtarza. Rzeczywiste piękno tej świątyni
nie może być dostrzeżone oczami ciała. "
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz