miłość na Drodze Serca

Istotą ziemskiej miłości jest wywyższenie obiektu miłości ponad wszystkie inne analogiczne obiekty. Niejako "w pakiecie" otrzymujemy zależność, zaborczość i zazdrość, ze względu na cierpienie związane z nawet potencjalną utratą obiektu miłości. I przejawia się to tak samo dla zakochania, miłości rodzicielskiej czy uwielbienia dzieła sztuki.

Istotnym osiągnięciem, w ramach miłości ziemskiej, jest zaakceptowanie faktu, że prawdziwa miłość obdarza wolnością.

Miłość na Drodze Serca przyjmuje istotowo odmienną postać. Zmiana paradygmatu miłości wynika ze zmiany perspektywy kochania. Dzieje się to zwykle następująco:

1. Akceptuję fakt byciaj umiłowanym dzieckiem Boga

2. Miłość Boga jest niekończona i nie może "wyczerpać" jej żaden czyn, myśl ani zaniedbanie w skończonym świecie (Bóg jest Miłością)

3. Jako dziecko Boga posiadam aspekt istotowo tożsamy z Bogiem (iskra Boża w człowieku)

4. "ja i Ojciec jedno jesteśmy", ale w ramach przejawienia na Ziemi zgodziłem się to zapomnieć, aby doświadczać wolności (grzech pierworodny, wolna wola) pomiędzy dobrem i złem w oddzieleniu od Boga. "grzech" podtrzymuje to oddzielenie.

5. Świadom własnej wolności postanawiam zrezygnować z oddzielenia, powrócić do jedności z Bogiem (syn marnotrawny)

6. Postanawiam przejawiać Miłość Boga, którą On mnie obdarza

7. Przejawianie Miłości wymaga uzdrowienia tego co oddziela i zanieczyszcza Miłość, którą obdarza mnie Bóg

Dojrzewanie na Drodze Serca oznacza rezygnację z wywyższania obiektu miłości. Przejawianie miłości staje się "nieskończone", w tym również nieograniczone do wybranych obiektów.

Taka przemiana jest istotą przejawienia Chrystusa.