Miłość zwycięża śmierć

"Czarodziejska góra"

Śmierć czy życie, choroba i zdrowie, duch i

przyroda: czyż to są przeciwieństwa?

Zapytuję: czyż to są zagadnienia?

Nie, to nie są żadne zagadnienia, a tak samo nie

jest nim pytanie, gdzie jest więcej dostojeństwa.

Ucieczka w śmierć dokonywa się w ramach życia, bez

niej nie byłoby życia; a między nimi jest miejsce, które zajmuje

Homo Dei, pośrodku między ucieczką a rozumem; także państwo jego

jest pośrodku między mistyczną wspólnotą a wietrzną

samoistnością.

Widzę to spod swojej kolumny.

Zajmując to miejsce powinien on z galanterią,

uprzejmością i szacunkiem obcować z samym sobą bo tylko on sam jest

dostojny, nie zaś przeciwieństwa.

Człowiek jest panem przeciwieństw, dzięki niemu

istnieją, a więc jest od nich dostojniejszy.

Dostojniejszy od śmierci, zbyt dostojny dla niej,

bo głowa jego jest wolna. Dostojniejszy od życia, zbyt dostojny dla

niego, bo serce jego jest pobożne. Otom ułożył poemat.

Wyjaśniony poemat o człowieku.

Będę o tym myślał, będę dobry.

Nie dam śmierci panować nad mymi myślami!

Bo na tym polega dobroć i miłość ludzka, na niczym

innym. Śmierć jest wielką potęgą.

Odkrywamy przed nią głowę i zbliżamy się do niej na

palcach. Ma na sobie dostojną kryzę przeszłości, a my sami ubieramy

się na jej cześć poważnie i czarno.

Rozum niemądrze wygląda wobec śmierci, bo jest

jedynie cnotą, śmierć natomiast jest wolnością, ucieczką,

bezkształtem i rozkoszą.

Mój sen mówi mi, że rozkoszą, a nie miłością.

Śmierć i miłość: nie rymują się z sobą, byłby to

niesmaczny i fałszywy rym! Miłość przeciwstawia się śmierci, ona

jedna, nie rozum; i jest mocniejsza od śmierci.

Ona jedna, nie rozum, budzi dobre myśli.

Wszelka forma pochodzi również jedynie z miłości i

dobroci: forma i kultura rozumnego i przyjaznego społeczeństwa,

harmonijnego królestwa ludzkiego, pamiętającego w cichości o

krwawej uczcie.

O, to jest wyraźny sen i tak należy królować!

Będę o tym myślał.

Zachowam w sercu wierność dla śmierci, jednakże

będę pamiętał, że wierność dla śmierci i przeszłości jest jedynie

złośliwością, ponurą lubieżnością i wrogością wobec człowieka,

jeśli zyskuje decydujący wpływ na nasze myślenie i królowanie.

Człowiek w imię dobroci i miłości nie powinien dać

śmierci panować nad swymi myślami.

---------------------------------------------

Na okoliczność Wielkiej Nocy