Nad-Ja

Dla Paula Bruntona, pojęcie "Nad-Ja" (ang. Overself) było absolutnie centralne w jego duchowej filozofii. Nie chodziło mu jednak o "nadświadomość" Freuda czy jakiegoś boga zewnętrznego – Nad-Ja to duchowa istota każdego człowieka, jego prawdziwe, najwyższe "Ja".

https://youtu.be/gbkMFBRAueU?si=EtRn4ygnux-Sy6R-

Czym jest Nad-Ja wg Bruntona:

Boska Jaźń w człowieku

Nad-Ja to duchowy aspekt naszej istoty – wieczny, niezmienny, nieosobowy. Jest to „iskra boskości” obecna w każdym człowieku, nasza prawdziwa natura, która istnieje poza ego, poza myślami, emocjami, ciałem.

Nie jest osobowym bogiem

Brunton często podkreślał, że Nad-Ja to nie Bóg jako zewnętrzna istota, ale raczej boskość w nas samych. Nie wymaga ślepej wiary, lecz może być doświadczona bezpośrednio przez medytację, intuicję i głęboką kontemplację.

Przeciwieństwo ego

Ego, według Bruntona, jest tymczasową, ograniczoną tożsamością – myślami, wspomnieniami, emocjami. Nad-Ja to cisza, czysta świadomość, obecność bez "ja". Duchowy rozwój polega na stopniowym wycofywaniu się z ego i odnajdywaniu kontaktu z Nad-Ja.

Nieprzerywana obecność

Nad-Ja nigdy nie znika. Jest obecne zawsze – to my jesteśmy od niego odcięci przez zgiełk umysłu. W momentach spokoju, przebłysków inspiracji, intuicji – pojawia się jego cichy głos.

Cel duchowego życia

Głównym celem człowieka według Bruntona jest poznanie i urzeczywistnienie Nad-Ja w sobie – życie w harmonii z tym wymiarem świadomości, a nie jedynie posługiwanie się intelektem czy zmysłami.

Cytaty Paula Bruntona o Nad-Ja:

„Nad-Ja nie jest czymś, co trzeba zdobyć. Jest czymś, co trzeba sobie przypomnieć.”

„Nie możesz Go zmusić do przyjścia. Możesz jedynie wyciszyć się tak, by mógł zostać usłyszany.”

„Ego jest jak chmura. Nad-Ja jest jak słońce. Chmury przychodzą i odchodzą – słońce świeci zawsze.”