Skała i ocean

Dajesz mi Wodo doświadczyć jak to jest być w ruchu. Gdy spływasz po mnie czuję zmienność tu i teraz. Ja, co niewzruszenie trwam przez wieki, doświadczam Twojej wiecznej zmienności.
Skało, jak cudownie rozbijać się o Ciebie na miliony kropel. Doświadczać rozdzielenia, odrębości od wiecznego zespolenia i ponownego powrotu do jedności. Dziękuję Ci Skało za Twoją twardość i obecność na brzegu.
Wodo, gdy rozbijasz się o mnie budzisz  pragnienie zmienności, przywołujesz wspomnienia rozpalonej płynności wnętrza Ziemi. Zabierasz drobiny mnie i nim opadną na dno, dołączając do piasku, który kiedyś znów stanie się skałą, doświadczam ruchu i wolności. Dziękuję Ci Wodo, że przypływasz do mnie. Wiem, że przyjdzie czas, gdzy skuta lodem dołączysz do mojej niezmiennej podróży.
Tak Skało, a później znów stanę się wieczną zmiennością.
Naszym podróżom, choć tak bardzo odmienne, nie obce są podobieństwa.