Indywiduacja czyli tam i z powrotem

Cywilizacja chrześcijańska dała w XX wieku prawo do bycia odrębnymi jednostkami wszystkim ludziom. Samo w sobie wydarzenie bez precedensu i z pewnością wprowadzające nową jakość w historii ludzkości.

Kwintesencją koncepcji szacunku dla jednostki wydaje się być indywiduacja - prawo i obowiązek jednostki do realizacji siebie, swojego potencjału i celu.

Jednak na długo przed uznaniem powszechnego prawa do indywiduacji ukształtowały się koncepcje powrotu samoświadomej jednostki do świadomości połączenia z naturą i siłami wyższymi.

Obecnie to, co było w przeszłości przywilejem wybranych, staje się zadaniem całej ludzkości. Wiele wskazuje na to, że realizacja tego wyzwania może warunkować przetrwanie ludzkości, ponieważ kontynuowanie traktowania świata wokół nas jako zasobu do eksploatacji niszczy podstawy naszej egzystencji.

Człowieczeństwo - przestrzeń spotkania

Czym jest prawda? Rozważając to pytanie natrafić można na ciekawy wniosek na temat natury człowieka. Czy zatem prawda jest tym co potrafimy zmierzyć i objąć umysłem analitycznym? A może prawda pozostaje subiektywna, dostępna raczej w obrębie wglądu podmiotu niż eksperymentu, a jedynie natura podmiotu określa na ile pełna jest dostępna mu prawda? Spór między analitycznym i mistycznym nie może zostać rozstrzygnięty, ponieważ świat pojęć budowany przez każdą ze stron jest nieprzystający, ale oba podejścia mogą spotkać się w człowieku.  Podejścia te, nie potrafiąc szanować drugiego, potrafią cenić człowieczeństwo.  Wychodząc z przeciwnych stron polaryzacji mają przestrzeń wspólną, nawet jeśli opisywaną odmiennymi pojęciami.

Ty i Ja jedno jesteśmy

Gdy modlisz się szczerze, dzięki czyniąc i błogosławiąc, przychodzi czas, gdy modlitwa otwiera drzwi i stajesz w świetle Miłości. Twoja modlitwa oczyściła Cię na tyle, że ograniczasz działania odgradzające od Miłości, a przeszkody oddzielające dostęp Światła mogą zostać na chwilę odsunięte, bez szkody dla Ciebie. To czas radości w sercu, bo wspaniale jest doświadczać obecności Miłości, ale nie koniec drogi.

Gdy przebywasz w Świetle chciałoby się trwać w nim, ale nie po to jesteś na Ziemi. Przed Tobą ciągle, być może najważniejsze z zadań ziemskiego życia, odpowiedzenie Miłości Miłością. Obudzenie w sercu tego, co czujesz jako płynące do Ciebie od Miłości i skierowanie tego do Miłości.
To stan, gdy czujesz co znaczy "Ty i Ja jedno jesteśmy".

Zachowaj pokorę i ostrożność. To, czego doświadczasz przez krótkie chwile, nie uwalnia od skłonności do zbaczania z drogi. Człowieczeństwo jest wspaniałym darem, który łatwo zaprzepaścić.

Zasada nieoznaczoności

Na ścieżkach Wolności podążasz za procesem w poszukiwaniu sensu.
Zmierzając ku Miłości azymut jest ustalony, a drogę możesz wybierać, jak długo pamiętasz o wskazaniach kompasu.
Gdy przestaniesz uwzględniać kompas, proces przypomni o sobie.

Modlitwa o Miłość

Uczyń mnie głupim Miłości,
tak śmiesznym i małym,
aby nie było już widać mnie,
lecz jedynie Cebie przeze mnie, 
bym nie przesłaniał Twego światła,
lecz wnosił je do świata.